Logo

Yayınlar

Türkiye’de Yardım Ekonomisi Ekosisteme Yönelik Bir Model Önerisi


Günümüzde sosyal, ekonomik ve ekolojik dinamikler her geçen gün daha karmaşık hâle gelmektedir. Yaşanan afetler ve özellikle Soğuk Savaş sonrası ortaya çıkan krizler, son otuz yılda insani ihtiyaçların küresel ölçekte çok büyük bir ivme ile artmasına neden olmuştur. Bu süreçte, bu olumsuz manzaranın çözümüne yönelik bir yardım ekonomisi oluşmuştur. Uluslararası kuruluşlar, devletler, sivil toplum kuruluşları, şirketler ve bireyler tarafından yapılan yardımların toplamı olarak kabul edebileceğimiz yardım ekonomisinin gelinen noktada nitelik ve nicelik açısından yeterli bir seviyede olmadığı görülmektedir. Türkiye ise yıllar içinde kendine özgü bir yardım ekosistemi geliştirmiş, Osmanlı’dan miras aldığı köklü vakıf geleneği ile özellikle 2010’lu yıllar itibari ile hem ülke sınırları içerisinde hem de dünya genelinde hatırı sayılır bir yardım ekonomisi oluşturmuştur. Türkiye’de yardım ekonomisinin ele alındığı bu politika notu küresel ölçekte yardım ekonomisinin geldiği seviyede Türkiye’nin konumunu tespit etmekte, daha sürdürülebilir bir yardım ekosistemi için Türkiye’de devlet ve sivil toplum dengesine dair gelişimi incelemek ve bu kapsamda gelişen yardım modellerini ve örgütlenme biçimlerini kritik ederek daha iyi ve sürdürülebilir bir yapıya dönüşmesi için bir model önerisi sunmaktadır. Günümüzde sosyal, ekonomik ve ekolojik dinamikler her geçen gün daha karmaşık hâle gelmektedir. Yaşanan afetler ve özellikle Soğuk Savaş sonrası ortaya çıkan krizler, son otuz yılda insani ihtiyaçların küresel ölçekte çok büyük bir ivme ile artmasına neden olmuştur. Bu süreçte, bu olumsuz manzaranın çözümüne yönelik bir yardım ekonomisi oluşmuştur. Uluslararası kuruluşlar, devletler, sivil toplum kuruluşları, şirketler ve bireyler tarafından yapılan yardımların toplamı olarak kabul edebileceğimiz yardım ekonomisinin gelinen noktada nitelik ve nicelik açısından yeterli bir seviyede olmadığı görülmektedir. Türkiye ise yıllar içinde kendine özgü bir yardım ekosistemi geliştirmiş, Osmanlı’dan miras aldığı köklü vakıf geleneği ile özellikle 2010’lu yıllar itibari ile hem ülke sınırları içerisinde hem de dünya genelinde hatırı sayılır bir yardım ekonomisi oluşturmuştur. Türkiye’de yardım ekonomisinin ele alındığı bu politika notu küresel ölçekte yardım ekonomisinin geldiği seviyede Türkiye’nin konumunu tespit etmekte, daha sürdürülebilir bir yardım ekosistemi için Türkiye’de devlet ve sivil toplum dengesine dair gelişimi incelemek ve bu kapsamda gelişen yardım modellerini ve örgütlenme biçimlerini kritik ederek daha iyi ve sürdürülebilir bir yapıya dönüşmesi için bir model önerisi sunmaktadır.

III. İstanbul Eğitim Konferansı Sonuç Raporu


"Mesleki ve Teknik Eğitimde Yeni Ufuklar" temasıyla gerçekleşen III. İstanbul Eğitim Konferansı, bu alanda bir dizi heyecan verici ve yenilikçi perspektifi ele alarak birçok eğitim paydaşını bir araya getirdi. Konferansta, hızla değişen inovasyon ve teknoloji çağında toplumsal kalkınma ve ekonomik büyüme için kritik bir konu olan mesleki ve teknik eğitime odaklanıldı. Kamu ve özel sektörden öncü isimler, öğrencileri geleceğin iş dünyasına hazırlamak için yeni stratejileri ve yaklaşımları tartıştı. Türkiye ve dünyadan örnekleri gündeme getiren konuşmacılar, mesleki ve teknik eğitim konusunda Türkiye’nin nasıl bir konumda olduğunu, yapılan uygulamaları ve kurumların pozisyonlarını katılımcılara aktardı. Konuşmaların odak noktası ileri düzeyde bilgi ve becerilerle donanmış bir nesil yetiştirmede mesleki eğitime düşen rol oldu.   III. İstanbul Eğitim Konferansı Sonuç Raporu; mesleki ve teknik eğitimin Türkiye ve dünyadaki mevcut durumunu, güncel sorunlara dair çeşitli önerileri ve alana dair daha nice konuyu kapsamlı bir şekilde ele alıyor. Mesleki ve teknik eğitimde yeni ufuklara açılan kapıları aralayan bu etkinlik, eğitimciler, yöneticiler ve sektör temsilcileri için kılavuz niteliğinde. Yenilikçi yaklaşımlar, başarı öyküleri ve sektördeki en son gelişmelerle dolu bu rapor, eğitim dünyasına yeni bir vizyon kazandırmayı hedefliyor.   For the English version click here "Mesleki ve Teknik Eğitimde Yeni Ufuklar" temasıyla gerçekleşen III. İstanbul Eğitim Konferansı, bu alanda bir dizi heyecan verici ve yenilikçi perspektifi ele alarak birçok eğitim paydaşını bir araya getirdi. Konferansta, hızla değişen inovasyon ve teknoloji çağında toplumsal kalkınma ve ekonomik büyüme için kritik bir konu olan mesleki ve teknik eğitime odaklanıldı. Kamu ve özel sektörden öncü isimler, öğrencileri geleceğin iş dünyasına hazırlamak için yeni stratejileri ve yaklaşımları tartıştı. Türkiye ve dünyadan örnekleri gündeme getiren konuşmacılar, mesleki ve teknik eğitim konusunda Türkiye’nin nasıl bir konumda olduğunu, yapılan uygulamaları ve kurumların pozisyonlarını katılımcılara aktardı. Konuşmaların odak noktası ileri düzeyde bilgi ve becerilerle donanmış bir nesil yetiştirmede mesleki eğitime düşen rol oldu. III. İstanbul Eğitim Konferansı Sonuç Raporu; mesleki ve teknik eğitimin Türkiye ve dünyadaki mevcut durumunu, güncel sorunlara dair çeşitli önerileri ve alana dair daha nice konuyu kapsamlı bir şekilde ele alıyor. Mesleki ve teknik eğitimde yeni ufuklara açılan kapıları aralayan bu etkinlik, eğitimciler, yöneticiler ve sektör temsilcileri için kılavuz niteliğinde. Yenilikçi yaklaşımlar, başarı öyküleri ve sektördeki en son gelişmelerle dolu bu rapor, eğitim dünyasına yeni bir vizyon kazandırmayı hedefliyor. For the English version click here

Türkiye'de Din Eğitimi Genel Görünüm ve Eğilimler (2012-2022)


Eğitim, toplumsal dönüşümün izlerini takip etmek için vazgeçilmez bir role sahiptir. Bu dönüşümün hem bir katalizörü hem de izleyeni olarak eğitim kritik bir konumdadır. Bu doğrultuda, Türkiye’nin toplumsal, siyasi ve kültürel dinamikleri din eğitimini her daim merkezi bir noktaya yerleştirmiştir. Türkiye’de din eğitimini çok yönlü bir perspektifle izlemek, anlamak ve geleceğe ışık tutmak amacıyla yürüttüğümüz Türkiye’de Din Eğitimi projesinin ilk ürünü Türkiye’de Din Eğitiminin Dönüşümü (1997-2012) raporu oldu. Türkiye'de Din Eğitimi: Genel Görünüm ve Eğilimler (2012-2022) raporu, önceki raporla birlikte Türkiye’nin son çeyrek asrında din eğitiminin durumunu ayrıntılı bir şekilde ele alıyor. Rapor, son on yılda örgün ve yaygın eğitimden yükseköğretime, yasal çerçeveden müfredata, imam hatip okullarından yetişkin din eğitimine kadar geniş bir yelpazede Türkiye'de din eğitimini derinlemesine analiz ediyor. Rapordaki bulgular, din eğitiminin geçmişi ve bugününü anlamak ve geleceğini şekillendirmek için önemli bir kaynak oluşturuyor.  Eğitim, toplumsal dönüşümün izlerini takip etmek için vazgeçilmez bir role sahiptir. Bu dönüşümün hem bir katalizörü hem de izleyeni olarak eğitim kritik bir konumdadır. Bu doğrultuda, Türkiye’nin toplumsal, siyasi ve kültürel dinamikleri din eğitimini her daim merkezi bir noktaya yerleştirmiştir. Türkiye’de din eğitimini çok yönlü bir perspektifle izlemek, anlamak ve geleceğe ışık tutmak amacıyla yürüttüğümüz Türkiye’de Din Eğitimi projesinin ilk ürünü Türkiye’de Din Eğitiminin Dönüşümü (1997-2012) raporu oldu. Türkiye'de Din Eğitimi: Genel Görünüm ve Eğilimler (2012-2022) raporu, önceki raporla birlikte Türkiye’nin son çeyrek asrında din eğitiminin durumunu ayrıntılı bir şekilde ele alıyor. Rapor, son on yılda örgün ve yaygın eğitimden yükseköğretime, yasal çerçeveden müfredata, imam hatip okullarından yetişkin din eğitimine kadar geniş bir yelpazede Türkiye'de din eğitimini derinlemesine analiz ediyor. Rapordaki bulgular, din eğitiminin geçmişi ve bugününü anlamak ve geleceğini şekillendirmek için önemli bir kaynak oluşturuyor.

11. İslam İktisadı Atölyesi Sonuç Bildirgesi


Türkiye, Mısır, Malezya, İngiltere, Pakistan, ABD, Katar, Cezayir, Suudi Arabistan, Güney Afrika, Endonezya, İran, İtalya, Bangladeş, Kanada gibi birçok ülkeden İslam İktisadı alanında çalışmalar yapmış olan akademisyenlerin katılımıyla gerçekleşmiş olan atölye; farklı çalışmaların paylaşılmasına ve tartışılmasına vesile olmuştur. Her atölyenin sonunda, tebliğlerden ve tartışmalardan çıkan tespit ve öneriler bir sonuç bildirgesi ile kamuoyuna ilan edilmektedir. İslam İktisadı Araştırma Merkezi (İKAM) tarafından 13-15 Ekim 2023 tarihinde gerçekleştirilen 11. İslam İktisadı Atölyesi’nde çevresel krizler konusu ele alınmıştır. Türkiye başta olmak üzere, Endonezya, Katar, Malezya, Pakistan ve Birleşik Arap Emirlikleri gibi ülkelerden bilim insanlarının katıldığı iki günlük atölyede çevresel krizlerin sebeplerine ve bu krizler ile mücadele etmenin yollarına ve İslam iktisadı ve finansının sunabileceklerine ilişkin sunumlar yapılmıştır. Mevcut sorunlar ve gereklilikler neticesinde adil bir dünya ve bereketli bir iktisat anlayışına duyulan ihtiyaç derinden hissedilmektedir. Bu ihtiyaçlar ve gereklilikler doğrultusunda İLKE İlim Kültür Eğitim Vakfı bünyesinde faaliyet gösteren İslam İktisadı Araştırma Merkezi (İKAM), 11. İslam İktisadı Atölyesi’ni “İslam İktisadı ve Çevre” başlığında gerçekleştirmiştir. İKAM, “İslam İktisadı ve Çevre” konusunu kapsamlı bir şekilde ele alarak kavramsal, teorik ve pratik önerilerin uzmanlarca tartışılması ve analiz edilmesiyle nitelikli birikimler elde etmeyi hedeflemektedir. 

Türkiye’de Afet Yönetimi ve Sivil Toplum Kuruluşları Mevcut Durum ve Öneriler


2009 yılında Acil Durum Yönetimi Başkanlığının kurulmasıyla birlikte; ülkemizde yeni bir afet yönetim modeli uygulamaya konulmuş olup getirilen bu model ile çalışmalar, kriz yönetiminden risk yönetimine evrilmiştir. Ancak afet yönetiminde STK’ların hizmetleri genel olarak afet sırasında ve sonrasında müdahale faaliyetleri çerçevesinde ele alınmıştır. STK’ların afet tecrübesi ile hem AFAD’ın hem de ana çözüm ortakları kurumlarının koordinasyon faaliyetlerine bakıldığında, son yıllarda her ne kadar ciddi çalışmalar yapılmış olsa da en son yaşanan Kahramanmaraş depremi, afet yönetiminde yeni adımların atılması gerektiğini göstermiştir.   Türkiye’de afet yönetiminin ve STK‘ların mevcut durumunun ele alındığı bu analiz raporunda Türkiye’de afet yönetimi ve STK’ların yeri incelenmiştir. Sivil toplumun afet tecrübesi ele alındıktan sonra afetlerde koordinasyon ve STK iş birliğinin afete hazırlık aşamasından, afet yönetim sürecine, oradan afet sonrasında iyileştirme ve yeniden inşa aşamasına kadar niçin önemsenmesi gerektiği izah edilmiştir. Afetlerde kurumsal yapı ve koordinasyon, raporlama ve değerlendirme, arama kurtarma kapasitesi, sahaya intikal ve sahada çalışabilme, iletişim ve haberleşme, bağışların toplanması ve dağıtımı, CBS gibi araçların kullanımı gibi konulardaki zorluklar incelenmiştir. Analiz Raporu bu doğrultuda afet yönetimi ve STK’ların adaptasyonunda karşılaşılan yetersizlik alanlarını ve yol açtığı olumsuz etkilerin azaltılmasına yönelik öneriler sunmaktadır. 2009 yılında Acil Durum Yönetimi Başkanlığının kurulmasıyla birlikte; ülkemizde yeni bir afet yönetim modeli uygulamaya konulmuş olup getirilen bu model ile çalışmalar, kriz yönetiminden risk yönetimine evrilmiştir. Ancak afet yönetiminde STK’ların hizmetleri genel olarak afet sırasında ve sonrasında müdahale faaliyetleri çerçevesinde ele alınmıştır. STK’ların afet tecrübesi ile hem AFAD’ın hem de ana çözüm ortakları kurumlarının koordinasyon faaliyetlerine bakıldığında, son yıllarda her ne kadar ciddi çalışmalar yapılmış olsa da en son yaşanan Kahramanmaraş depremi, afet yönetiminde yeni adımların atılması gerektiğini göstermiştir. Türkiye’de afet yönetiminin ve STK‘ların mevcut durumunun ele alındığı bu analiz raporunda Türkiye’de afet yönetimi ve STK’ların yeri incelenmiştir. Sivil toplumun afet tecrübesi ele alındıktan sonra afetlerde koordinasyon ve STK iş birliğinin afete hazırlık aşamasından, afet yönetim sürecine, oradan afet sonrasında iyileştirme ve yeniden inşa aşamasına kadar niçin önemsenmesi gerektiği izah edilmiştir. Afetlerde kurumsal yapı ve koordinasyon, raporlama ve değerlendirme, arama kurtarma kapasitesi, sahaya intikal ve sahada çalışabilme, iletişim ve haberleşme, bağışların toplanması ve dağıtımı, CBS gibi araçların kullanımı gibi konulardaki zorluklar incelenmiştir. Analiz Raporu bu doğrultuda afet yönetimi ve STK’ların adaptasyonunda karşılaşılan yetersizlik alanlarını ve yol açtığı olumsuz etkilerin azaltılmasına yönelik öneriler sunmaktadır. 2009 yılında Acil Durum Yönetimi Başkanlığının kurulmasıyla birlikte; ülkemizde yeni bir afet yönetim modeli uygulamaya konulmuş olup getirilen bu model ile çalışmalar, kriz yönetiminden risk yönetimine evrilmiştir. Ancak afet yönetiminde STK’ların hizmetleri genel olarak afet sırasında ve sonrasında müdahale faaliyetleri çerçevesinde ele alınmıştır. STK’ların afet tecrübesi ile hem AFAD’ın hem de ana çözüm ortakları kurumlarının koordinasyon faaliyetlerine bakıldığında, son yıllarda her ne kadar ciddi çalışmalar yapılmış olsa da en son yaşanan Kahramanmaraş depremi, afet yönetiminde yeni adımların atılması gerektiğini göstermiştir. Türkiye’de afet yönetiminin ve STK‘ların mevcut durumunun ele alındığı bu analiz raporunda Türkiye’de afet yönetimi ve STK’ların yeri incelenmiştir. Sivil toplumun afet tecrübesi ele alındıktan sonra afetlerde koordinasyon ve STK iş birliğinin afete hazırlık aşamasından, afet yönetim sürecine, oradan afet sonrasında iyileştirme ve yeniden inşa aşamasına kadar niçin önemsenmesi gerektiği izah edilmiştir. Afetlerde kurumsal yapı ve koordinasyon, raporlama ve değerlendirme, arama kurtarma kapasitesi, sahaya intikal ve sahada çalışabilme, iletişim ve haberleşme, bağışların toplanması ve dağıtımı, CBS gibi araçların kullanımı gibi konulardaki zorluklar incelenmiştir. Analiz Raporu bu doğrultuda afet yönetimi ve STK’ların adaptasyonunda karşılaşılan yetersizlik alanlarını ve yol açtığı olumsuz etkilerin azaltılmasına yönelik öneriler sunmaktadır.